διαδικέω

δια-δῐκέω (A),

A contend at law,

πρός τινα PRein.19.16

(ii B. C.);

οἱ διαδικοῦντες

the contending parties,

Plu.2.196c

, POxy.1101.8 (iv A.D.).

2 decide a suit,

οἱ διαδικοῦντες

the jurors,

D.C.40.55

(s. v.l.).

------------------------------------

δι-ᾰδῐκέω (B),

A do wrong, injure, D.C.58.16.